Meer weten?
Blog || - Slow down, Reduce, Responsibility
‘Vertragen’ is een veel gehoord woord in deze Coronatijd. Een woord dat je niet meteen associeert met ’s werelds kledingindustrie, die vorig jaar nog 114 miljard kledingstukken produceerde[1]. Misschien is het ook niet altijd vrijwillig, maar uit verschillende hoeken hoor je toch over (gedwongen?) vertraging binnen de mode. De British Fashion Council (BFC) en het Council of Fashion Designer of America (CFDA) riepen merken op om twee keer per jaar een nieuwe collectie lanceren i.p.v. de traditionele vier keer per jaar[2], waaraan verschillende modebedrijven gehoor gaven[3]. Daarnaast was er een gedwongen vertraging doordat er minder of geen export en import mogelijk was tijdens corona. Als laatste werd er in de winkels minder kleding verkocht[4].
Minder collecties per jaar lanceren is duurzamer. Het zorgt voor minder kledingproductie, wat automatisch ook minder grondstoffenverbruik en minder uitstoot betekent. Minder heen-en-weer-gevlieg van journalisten en publiek bij de vele fashionweeks die gekoppeld zijn aan de lancering van deze nieuwe collecties; minder uitstoot vanuit de luchtvaart. En, als laatste een heropvoeding van de consument die de kleding koopt: niet vier keer per jaar is er een nieuwe garderobe nodig, slechts twee keer per jaar is (meer dan) genoeg. Uiteraard past dit goed bij de visie van Wolkat; voordat er gerecycled wordt is verminderen van kleding kopen en kleding produceren de beste optie voor het milieu
Bovenstaande verminderingen zijn goed voor de duurzaamheid van het milieu (planet), maar hoe zit het met de economische (profit) en sociale duurzaamheid (people)? Onlangs werd bekend dat een aantal merken tijdens de Coronacrisis hun orders terugtrok bij productiebedrijven in landen als Bangladesh, waardoor de bedrijven en de medewerkers daarvan onder druk kwamen te staan[1].
Als reactie kwam het initiatief ‘Lost Stock’ een online platform waar kleding per doos wordt aangeboden. De kleding is afkomstig van merken die hun opdrachten voor fabrieken in Bangladesh hebben geannuleerd vanwege de coronacrisis[2]. Een deel van de opbrengst gaat naar een goed doel dat ontslagen en onbetaalde medewerkers in de kledingindustrie helpt. Een nadeel van het platform is wel dat de verantwoordelijkheid bij de merken die de order terugtrokken, wordt weggehaald[3]. Daarnaast weet de koper niet wat er precies in de doos zit, wat kan zorgen voor textielafval als het bijvoorbeeld niet past, niet combineert met de rest van de garderobe of niet de smaak van de koper is.
De vraag blijft wie verantwoordelijk heeft en wie verantwoordelijkheid neemt; de overheden, de merken of de consument? Volgens Wolkat hebben alle drie de partijen een verantwoordelijkheid. Waar de (Nederlandse) overheid nu praktisch gaat uitwerken hoe de duurzaamheidsdoelen in de textiel en mode voor 2030 (doel: textielproducten bestaan voor 50% uit duurzaam materiaal, waarvan 30% gerecycled) en 2050 (doel: heel Nederland circulair met een sluitende textielketen)[4] behaald kunnen worden, is het nodig dat bedrijven hun businessmodellen drastisch en blijvend worden omgegooid, met aandacht voor zowel planet, people als uiteraard profit. Met kleding die zich niet laat leiden door trends, maar door de condities waaronder het gemaakt is en waarbij de focus ligt op kwaliteit, niet op kwantiteit[5].
[1] https://www.businessoffashion.com/articles/editors-letter/responsible-fashion-business-special-edition-sustainability
[2] https://loststock.com
[3] https://www.nu.nl/economie/6055309/geannuleerde-kleding-uit-bangladesh-zonder-labels-verkocht-via-britse-app.html
[4] https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2020/04/14/infogrpahic
[5] https://puresportswear.nl/slow-fashion/